baner_nowy_czysty

I Forum Inspiracji pod hasłem “O niebo lepiej”

22 września 2018 roku, sala koncertowa Filharmonii Gorzowskiej

 

Żyjemy w pięknym, ale – niestety – niedoskonałym świecie, a przez to przykre doświadczenia pozostawiające po sobie ślad w postaci poczucia krzywdy zdarzyły się lub mogą się przydarzyć każdemu. Zarówno małe draśnięcia, potrafiące uwierać serce przez lata, jak i wielkie tragedie rodzące uzasadnioną traumę, stawiają nas przed częstokroć trudnym wyborem: zachować urazę czy przebaczyć. Od umiejętności dokonania właściwego wyboru może nawet zależeć ludzkie życie.

Bogdan Olechnowicz „Przebaczać, by żyć”

Żyjemy w niedoskonałym,
pełnym niesprawiedliwości świecie, w którym nieuniknione jest doznanie urazy czy krzywdy ze strony innych ludzi. Negatywne emocje pojawiające się w wyniku takich doświadczeń są bardzo szkodliwe i  ważną rolę w radzeniu sobie z nimi odgrywa umiejętność przebaczania. Przebaczenie… To słowo znamy tak dobrze, ale co ono oznacza w praktyce? Przymus – a może przywilej? Akt odwagi, czy słabości? Przynosi korzyść, czy stratę? Przebaczając oddajemy przysługę temu, kto nas skrzywdził, czy zwracamy wolność samym sobie? I wreszcie: czy umiejętność przebaczania lub jej brak może wpływać na nasze zdrowie?

Elona Prroj – „Albańska wendetta”

Czy potrafimy sobie wyobrazić sytuację, w której słynne słowa z „Zemsty” A. Fredry: „Ta zniewaga krwi wymaga”, nabierają dosłownego znaczenia? Albania to jeden z krajów, gdzie taka rzeczywistość bywa codziennością dla wielu osób. Albania… Przepiękne plaże, turkusowe morze, zapierające dech w piersiach górskie krajobrazy… Aż trudno uwierzyć, że to właśnie tu wciąż funkcjonuje usankcjonowane wielowiekową tradycją bezlitosne prawo zemsty – wendeta, w wyniku której giną najczęściej niewinni mężczyźni: mężowie, ojcowie, synowie. Historia Elony Prroj i jej dzieci zaczyna się podobnie jak setek innych albańskich rodzin dotkniętych tą tragedią. Postrząsa nami, lecz niesie też nadzieję, przekładając się na uniwersalne, ponadczasowe i niezwykle ważne przesłanie dla każdego człowieka – przesłanie o przebaczeniu.

II Forum Inspiracji pod hasłem “Jest jeden świat”

 19 maja 2019 roku, sala koncertowa Filharmonii Gorzowskiej

Przebaczenie, jakkolwiek nie zmieni przeszłości, pozwala się od niej odwrócić, uwolnić – i konstruktywnie spojrzeć w przyszłość. Jest niełatwą, ale skuteczną drogą do uzdrowienia wewnętrznych ran.

„bo to co nas spotyka  przychodzi spoza nas”

ks. Jan Twardowski

Bogdan Olechnowicz „Praktyczne kroki do przebaczenia”

Życie to nieustanne przebywanie z innymi ludźmi. Bliskimi i obcymi; takimi, którym ufamy i takimi, od których nie oczekujemy zbyt wiele. Krzywda, wyrządzona nam przez tych najbliższych boli zawsze najbardziej. Cierpimy nie tylko z powodu czynu, ale również z powodu zawiedzionego zaufania i utraty poczucia bezpieczeństwa. Niektórym ludziom zdarzają się rzeczy, mimowolnie skłaniające nas do pytania: jak wielką krzywdę można wybaczyć? Albo: jak można wybaczyć tak wielką krzywdę? Przebaczenie nie zmieni przeszłości, ale pozwala nam się od niej uwolnić. Jest niełatwą, ale skuteczną drogą do uzdrowienia wewnętrznych ran. Jakie są praktyczne kroki, jakie trzeba przejść, by powrócić do życia?

 Bożena Wesołowska – „Osobista historia przebaczenia”

Rodzina… Rodzinny dom… Te słowa powinny w nas wywoływać jak najlepsze skojarzenia: z miłością, ciepłem, poczuciem bezpieczeństwa – jednak nie zawsze, nie w każdym z nas… Niekiedy to właśnie dom staje się miejscem, w którym dochodzi do aktów przemocy, w tym również do najbardziej traumatyzującego, piętnującego, o długofalowych skutkach – wykorzystania seksualnego. Gdy zdarza się choć jeden raz – zdarza się o jeden raz za dużo. A jeśli koszmar trwa latami?… Ofiara nie wybiera sobie takiego losu, czuje się wobec niego bezradna. Bez odpowiedzi zwykle pozostaje jej pytanie: dlaczego przytrafiło się to właśnie mi? Z tym, co się stało, musi się jakoś zmierzyć, jakoś się uporać, spróbować, zawalczyć… a w końcu – przebaczyć?